Πώς ένας καναπές δυο μέτρα
χωράει χιλιόμετρα κενό
Οι θέσεις του όλη η ζωή μας
στις άκρες του εσύ κι εγώ.
Μοιάζει ένα σπίτι δυο δωμάτια
Λαβύρινθος της μοναξιάς
Πώς λιγοστεύει ο αέρας
κι οι ανάσες που είχαμε για μας

Τι να σου πω και να τ’ ακούσεις, που να μην έχω ξαναπεί
Μας καταπίνει το κενό μας, δεν μας χωράει το μαζί

Πώς ένας καναπές δυο μέτρα
χωράει χιλιόμετρα κενό
Πώς ένα σπίτι δυο δωμάτια
μοιάζει λαβύρινθος για δυο
Κι όλο ζητάω την αγκαλιά σου
Μήπως το σώμα θυμηθεί
Ξέχασε πια και τ’ άγγιγμα σου
Κι αυτό πονάει πιο πολύ