Πεθαίνοντας τα πρωινά
τα μεσημέρια κλαίγοντας
τα βράδια ψάχνω τη χαρά
πονάω, και πάει λέγοντας

Μες στου μυαλού μου τα πολλά
που πάνε πάντα τρέχοντας
να μη ξεχάσω τα απλά
αυτά που λέει ο γέροντας

Να΄χω ανθρώπους συντροφιά
να΄χω κι αγάπη μπαίνοντας
σε κάθε δρόμο, σε νυχτιά
γι΄αλήθεια ταξιδεύοντας

αυτά που νιώθω μυστικά
κι αυτά που κρύβω λέγοντας
να μη πεθάνουν μια φορά
μαζί με μένα φεύγοντας

να διεκδικώ την ομορφιά
μες στην ασχήμια οδεύοντας
έστω να σώζεται η καρδιά
στα πρωινά πεθαίνοντας