Το τρένο μες στο σταθμό
σε λίγο μπαίνει.
Κοιτάζω μήπως σε δω,
δεν έχεις έρθει.
Βαλίτσες κι αποσκευές
γεμάτες πόνο,
ταξίδι μακριά από ’δώ
χωρίς προορισμό.

Αν σ’ έβλεπα ξανά
όλα ξαφνικά
θ’ αλλάζανε σε μια στιγμή.
Πώς μπορείς να με προσπερνάς,
να μη μ’ αγαπάς;
Είσ’ ό,τι έχω.

Το τρένο απ’ το σταθμό
σε λίγο φεύγει.
Δεν ήρθες
για να σ’ το πω:
ακόμα σ’ αγαπώ.

Σαν τρένο μες στο σταθμό
είν’ η ζωή μου,
βαγόνι χωρίς συρμό
η διαδρομή μου.
Σαν τρένο
με θλιβερούς λαθρεπιβάτες,
ταξίδι μοναχικό
χωρίς προορισμό.

Αν σ’ έβλεπα ξανά
όλα ξαφνικά
θ’ αλλάζανε σε μια στιγμή.
Πώς μπορείς να με προσπερνάς,
να μη μ’ αγαπάς;
Είσ’ ό,τι έχω.

Το τρένο απ’ το σταθμό
σε λίγο φεύγει.
Δεν ήρθες
για να σ’ το πω:
ακόμα σ’ αγαπώ.

Rap:
Σκεφτόμουν πόσο σε θέλω,
όμως δεν ξέρω τι θέλω.
Συχνά τρελαίνομαι, το σκέφτηκα
κι είπα "δεν έρχομαι", γλυκιά μου.
Σ’ έχω χαράξει στην καρδιά μου
κι όμως είναι μακρύς και μάλλον
αντίθετος για μας ο δρόμος.

Τα πάντα διαφορετικά σε μας τους δυο.
Κούκλα μου, δες το:
εγώ αλήτης κι εσύ μια κυρία γλύκα, πες το.
Δε θά ’ρθω στο σταθμό για να σ’ το πω.
Αγάπη, σε φιλώ.

Ρεφρέν:
Το τρένο απ’ το σταθμό
σε λίγο φεύγει.
Δεν ήρθες
για να σ’ το πω:
ακόμα σ’ αγαπώ.

Rap:
Λοιπόν, το ξέρω:
μ’ αγαπάς πολύ,
ακόμα κι αυτό φαίνεται.
Η αγάπη όμως είναι σαν το τρένο:
περνάει, φεύγει κι έρχεται.
Έχω κάνει ανάμνηση
το να σ’ αγαπώ.
Κούκλα, συγγνώμη,
δε θα μπω σ’ αυτό το βαγόνι.
Η ιδέα αυτή με φοβίζει,
με πνίγει, μ’ αγχώνει.
Έχω κάνει ανάμνηση ήδη
τα καυτά σου φιλιά,
τα γλυκά σου χείλη.
Έχω κάνει ανάμνηση
την πρώτη συνάντηση.
Πάλι στο ίδιο παιχνίδι:
εγώ ο κακός, εσύ να κλαις.
Μην κλαις, γλυκιά μου,
εσύ δε φταις.
Μάλλον φοβάμαι,
δεν θά ’ρθω στο σταθμό.
Θα σε θυμάμαι.