Είναι απλώς η άλλη μέρα,
είναι αυτή που σώθηκε
από τη χθεσινή μας ευφροσύνη
όλες οι υπόλοιπες, σταθερές και υπάκουες,
ούτε που μ' αναγνωρίζουν πια.

Επαναπροσδιορίζω
τη γυναικεία μου φύση, σιγοτραγουδώντας
ένα παλιό κομμάτι του Μάρλεϋ,
" Don't worry, be happy now..."
Διαβιβάζω τις ευχαριστίες μου
σ' αυτόν το γενικό ξεσηκωμό
σ' αυτήν την επανάσταση των αισθήσεων.

Συμβιβασμός δε θα υπάρξει
ούτε πισωγυρίσματα,
το λιγότερο που μπορώ να κάνω,
εκείνον τον παλιό, καλόβολο εαυτό,
στο πλήθος να μην τον αναζητήσω.

Ας μη με ξέρει κανείς
από τους άλλοτε,
καλούς εντεροβγάλτες,
καμιά νέα καθεστωτική χαραυγή.
Άγνωστη να τριγυρνώ
σε κήπους αμάθητους,
ή από την αρχή μαθημένους
και από το άλφα του Απρίλη.

Αδιαφορώ για τα στάσιμα νερά
κι είναι σαν να μισώ
τους ύπνους που έκανα
μέχρι να με συναντήσω.
Άγχος κανένα, μόνο
η βουβή ανησυχία των συγκινήσεων
από 'δω και πέρα.

Σ' ευχαριστώ καλέ μου Θεέ
που μου επιτρέπεις,
τις πιο απίθανες ώρες μου
να τις βγάζω τόσο ζεματιστές,
μα και τόσο πιθανές, συνάμα.