Άναψαν όλα τα φώτα της άνοιξης.
Μυρίζω τριαντάφυλλα στα λόγια σου
ξέρεις, πανάλαφρα κοιμήθηκα χτες βράδυ.
Τα τίναξες όλα στον αέρα
έτσι όπως ήθελα να μου συμβεί
έτσι όπως ήθελα να γίνω στάχτη.

Τώρα ζω σ' ένα άδειο αυτονόητο
μ' ένα περίεργο αίσθημα ανάγκης.
Εσύ με πίστεψες, εσύ με πιστεύεις.
Όχι πως είμαι κανένα σπουδαίο βατραχάκι,
απλώς μια χαρούμενη στιγμούλα
από ξαφνικούς πήδους καμωμένη.