Κλείσε την πόρτα

ο κόσμος είναι

ένας σπασμένος καθρέφτης

από το ίδιο σώμα

θα μπεις στο δωμάτιο

πατώντας σε φύλλα ξερά

που θυμούνται

μη με κοιτάξεις στα μάτια

δεν έχεις πρόσωπο να λυπάται

τους ίσκιους

τυχαία φώναξες τ’ όνομά μου

και γύρισα