Τα σώματα των ποιητών
Αγάλματα ασάλευτα σε κρύπτες

Τρόποι συντήρησης
Της μοναξιάς το ψύχος
Το μελιχρό φως
Η σκόνη των βιβλίων

Μούσα η έμπνευση
Ανάσα τους οι λέξεις

Μελίσσια άοκνα οι σκέψεις
Με μέλι λόγων τρέφονται
Και μέλι πάλι αποδίδουν

Η πέννα γρατζουνάει
Την καρδιά τους

Το αίμα τρέχει
Μελάνι γίνεται κι εξιστορεί
Πάθη μιας θάλασσας πολύφωνης
Που μέσα τους ριγεί

Η ποίηση μια στάση ελευθερίας

Κάποτε κάποιοι αλίμονο υποκύπτουν
Πνίγονται μες σ’ αυτή την ίδια θάλασσα
Ο πόνος τους μασίφ
Δεμένος στο σκοινί της αγωνίας

Ποια έξοδος;

Τα ποιήματά τους γίνονται κραυγές
Στον ουρανό ανεμίζουν

Πένθιμη υπόκρουση
Μιας στωικής υποχώρησης