Δεν ωρελεί ν' ακουμπάς στον ώμο μου και να
Κρατιέσαι μην κλάψεις ας πούμε πως όλα
Ήρθαν όπως έπρεπε κι ας πέρασε σχεδόν μια
Ζωή με την αναμονή καλοκαιρινών διακοπών
Για να σε βλέπω από χρόνο σε χρόνο να πλουταίνεις
Με τα δώρα που σου χάρισε απλόχερα ο Θεός
Μονάχα που πολλές φορές ξυπνάς με μουσκεμένο
Μαξιλάρι και κοιτάς στον ουρανό προς τη μεριά
Της απαρηγόρητα γερασμένης πατρίδας.