Έρχονται και ρωτούνε έχετε ποίηση;
Στο υπόγειο τους απαντώ κατεβαίνουν
Φτάνοντας φοράνε τα γυαλιά τους διαβάζουν
Τους τίτλους και τα ονόματα των ποιητών
Ξεφυλλίζουν τα βιβλία ψάχνοντας για το
Μήνυμα- σημείωμα σε μπουκάλι ριγμένο στο
Πέλαγος των στίχων - σταλμένο από ένα χέρι
Που είχαν τόσο αγαπήσει για να 'χουν να
Πορεύονται στο ναρκοθετημένο πεδίο στους
Δύο πολέμους ανάμεσα θωπεύουν τα εξώφυλλα
Κι είναι σαν να κλείνουν τα μάτια των ποιητών
Τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να
Κυττάνε ανεβαίνουν τις σκάλες άδειο βλέμμα
Άδεια κρεμασμένα χέρια παραπατούν ως την
Πόρτα κατόπιν τους παίρνει το ποτάμι της
Κίνησης και τους αποθέτει στη επικινδυνότητα
Των στροφών τσίγκινα εικονοστάσια με πλαστικά
Άνθη και σβυστά καντήλια.