Θέλω ν' ακουμπάω πάνω σου με την εμπιστοσύνη
Του βλέμματος στο βουνό να σε βλέπω εκεί που
Σε πρωτοαντίκρυσα να κόβεις φέτες το φως
- Καθώς τρίπωνε να κρυφτεί στο δωμάτιο - για
Τους χειμερινούς εφιάλτες σου να σε κρατώ
Σφιχτά πατώντας γερά στους στρωτήρες με τις
Ράγιες βιδωμένες πάνω τους όχι μήπως μου φύγεις
Αλλά για να μείνω μαζί σου όταν το τραίνο ουρλιά-
ζοντας θα 'ρθει καταπάνω μας από τις γαλαρίες του
Μέλλοντος και δεν θα υπάρχει καμιά ελπίδα πια.