Μόνον διατί μου λείπεις κάθομαι και σου γράφω ποιήματα
μόνον
Διότι η στέρηση είναι κακός σύμβουλος
ψάχνει για συνεργούς
Ξεφυλλίζει βιβλία μηρυκάζει γεγονότα με νυσταλέο βλέμμα
Ρημάζει τις τελευταίες αναμνήσεις εφευρίσκει τρόπους να
Υπάρξουμε μακριά σου ενώ δεν αντέχεται η απουσία κι εδώ
Που τα λέμε
Ποιός στίχος αντέχει το βλέμμα σου ή τα χείλη σου
κι ας μην
Πούμε για τα δάχτυλα όπου καταφεύγει η ψυχούλα σου και
Τρέμει μην χαθούμε
Ποιό ποίημα μας κόβει την ανάσα όπως η θέα
του κορμιού σου
Πες μου ποιό.