Αυτό το δέντρο δεν έχει τίποτα να κρύψει πια
Γυμνά κλωνιά νεκρά άκαμπτα μέλη απομεινάρια
Από αετοφωλιές κούφιο κορμί παλιό ενδιαίτημα
Αγριμιών ριζες κυρτές ξασπρισμένες από ενέδρες
Ερπετών και το ανήλεο σφυροκόπημα τηςμπόρας
Αυτό το δέντρο στην ανάσα του γκρεμού απο-
γειώνεται μπαίνει στην τροχιά των ονείρων
Εξουσιάζοντας την περιοχή όπου φέγγουν τα δάχτυλα
Σου στο σκοτάδι καθώς χτυπάνε τα πλήκτρα της
Νύχτας κι είναι τρελλό πέταγμα πουλιών αυτή η
Λαχτάρα - καθώς κυματίζει μέσα μου ξυπνώντας
Ξεχασμένους παιάνες ανακαλώντας μνήμες από
Χαμένες μάχες - να μη σε χάσω.