Εδώ θα ζήσουμε
Πατώντας αυτό το χώμα
Π' ανθίζει από το αίμα
Κάθε χρόνο παπαρούνες
Πλάϊ στα σπίτια με τις πολεμίστρες
Περνώντας πάντα βιαστικοί
Σκύβοντας στο επικίνδυνο σημείο
- Γιατί πάντα κάποιος μας σημαδεύει -
Κρατώντας σφιχτά τον χαρτοφύλακα
Που κάποτε ήταν αυτόματο
- Ε! φίλε, απ' τον καιρό που πέφταν αστραπές
Και σ' έχανα και σ' εύρισκα
Πλάϊ σε πεσμένα δέντρα
Καιρός να μάθεις την καινούργια γλώσσα
Να πηγαίνεις ορισμένη ώρα στο γραφείο σου
Να βγαίνεις τα Σαββατοκύριακα με συντροφιά
Προσπάθησε να σβύσεις τη φλόγα του κεριού
Που ζωγραφίζει μάχες στους τοίχους
Κι αν δεν τα καταφέρεις
Άφησε τη βορεινή πόρτα ανοιχτή
Να την τελειώσει ο άνεμος
Ζήσε σαν χθεσινός μελλοθάνατος
Που την τελευταία στιγμή ο αποσπασματάρχης
Αντί του «επί σκοπόν» κραύγασε: «τους ζυγούς λύσατε»
Ξεμπερδεύοντας με την εποχή των μαρτύρων
Ανοίγοντας την πόρτα σε μια καινούργια έκταση
Με τους ανεμοδείχτες να γυρίζουν τρελλά
Με τα όνειρα θερισμένα κι έναν κατακόρυφο ήλιο
Να τους βάζει φωτιά
Ώσπου μια βιβλική βροχή να τα εξαφανίσει όλα
Χωρίς καινούργια κιβωτό χωρίς ελπίδα πια