Τα κλωνάρια της κλαίουσας σχεδόν ακουμπώντας

Τα νερά της οβίρας ένα φιδορούτι κρέμεται στα

Κλωνάρια της μια σημαία ανάμεσα στα μαχαίρια

Των αηδονιών και μικρές κραυγές από γράβους

Κι ανθισμένες κρανιές κι η Μπάμπω στο γιοφύρι

Μαυροντυμένη -ο ένας χαμός προλάβαινε τον

Άλλον ισόβιο πένθος- φορτωμένη τσάκνα για

Το φούρνο με τα χέρια ελεύθερα να γνέθει μαλλί

Για τις πατούνες να μην μαργώσουν τα ποδάρια

Των εγγονιών βαμμένες από βρασμένες φλούδες

Που έπεφταν από τις ώριμες κάχτες χρώμα

Από φρεσκοοργωμένο ποτιστικό χωράφι

Υποσχόμενο φρέσκα πολύχρωμα ζαρζαβατικά

Και μελάνι πηχτό για τις πρώτες μας εκθέσεις

Στο μονοτάξιο δημοτικό του χωριού μας.