Πενήντα χρόνια και το ποτάμι είν’ εδώ

Συντροφιά με τις κλαίουσες ιτιές και τις

Πέστροφες εδώ κι εγώ Ιούνιο μήνα

Με την κορφή της Νεμέρτσκας χιονισμένη εδώ

Κι η αγάπη μου κι από κοντά οι σκιές μας

Εκλιπαρώντας ένα βλέμμα λαχανιάζοντας στην

Ανηφόρα ελπίζοντας σε μια καλοκαιριάτικη

Μπόρα να φωλιάσουν μέσα μας αγρίμια που

Κατασπάραξαν τη νιότη μας γιατί πάντα

Έβρεχε στην Πατρίδα και τώρα αποσύρονται

Στην πιο σκοτεινή μεριά του δάσους να βρούνε

Μια φωλιά να ξαποστάσουν.