Εσύ που θα ’ρθεις ύστερα από χρόνια
Αψηλή και ξανθιά
Σε ποιο χειροσφίξιμο κρύβεσαι
Σε ποιαν εξομολόγηση σπαρταράς
Ποια σεντούκια με θησαυρούς ανοίγεις
Σκάβοντας μέσα μου σπηλιές
Φέρνοντας μεγάλα κούτσουρα απ’ το δάσος
Ανάβοντας το τζάκι
Αφήνοντάς με να με πάρει ο ύπνος στην αγκαλιά σου
Θα ζουν τάχα οι στίχοι μου να σε κάνουν να κλαις
Να σφίγγεις τη γροθιά σου με οργή στο κενό του αιώνα
Ή θα περπατάς σ’ έρημες στοές και σε συνθετικό
Γρασίδι ανύποπτη για τους θησαυρούς της γης και τα
Περασμένα περιβόλια.