Ένα παλιό ρεμπέτικο περπατούσε όλο το βράδυ στο σεντόνι μου
Σκαρφάλωνε παράφωνα στα πόμολα του κρεβατιού
Τραμπαλιζόταν σ' έναν άνεμο
που φύσαγε σαν χνώτο από ξηρό φιλί
«Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη ...»
Βασίλη
μ' αυτό το όργανο εκτέλεσέ τες
Να 'ναι οπωσδήποτε ο θάνατς ακαριαίος
Η κάθε νότα
σφαίρα
να χτυπάει και να βρίσκει άμεσα τον στόχο
Κι όλες οι λύπες μας να πέφτουνε νεκρές
από ακατάσχετη αγάπη