Το καλοκαίρι είχε αποδημήσει.
Ώρα βραδινή
είδα τα μάτια σου να σπαρταρούν
στης θύμησης τα γκρίζα δίχτυα
καθώς ξεφύλλιζες παλιές φωτογραφίες.
Για ολόγιομα φεγγάρια μη λυπάσαι,
μη νοσταλγείς την ασημένια ολοκλήρωση
επαναλαμβάνεται.
Ούτε πυρφόρα βασιλέματα
που άφησες να ιριδίσουν στο μέσα ουρανό σου.
Προσωρινή είναι η δύση.

Για τη μεγάλη έρημο
που μέλλεται να διασχίσεις να φοβάσαι,
αυτήν που προεκτείνεται
δυτικά της αφιέρωσης ''για πάντα μαζί''
στον πίσω χάρτη μιας φωτογραφίας.