Κοιτάζει
τη ροζιασμένη παλάμη
–φωτογραφία της ζωής–

ορφανή από χάδια
δρόμοι της περιπλάνησης
θαμμένα όνειρα
ανάμεσα στις στάσεις-νεκροταφεία

αφουγκράζεται
τη σιωπή μέσα της

η νύχτα αναπνέει

στον ουρανό ανάβουν τ’ άστρα

αποκοιμιέται
πάνω στην ανάμνηση μιας πόλης
κρεμασμένης στον αέρα

ο ύπνος αμβλύνει
τα εγκαύματα κάτω απ’ τα βλέφαρα

η σελήνη μάρτυρας
της χαμογελά
περήφανη