Αναζήτησα τη λάμψη του ξέφωτου. Στον πυρήνα του ένας έρωτας άατος.
Καλπάζει η ηδονή σαν το ρίγος της θλίψης.
Σήμερα είναι το Κi (μερον) που μας φέρνει πιο κοντά.
Σκέψου τον Χρυσάωρα και τον Πήγασο…
Ξεπήδησαν απ’ τον κομμένο λαιμό της Μέδουσας.
Σκέψου τον χαμένο μας έρωτα.
Ξεπήδησε από τη στιγμή
καθώς χωριζόταν από την αναπόλησή της.