Το τρένο περνά, οι ράγες σμίγουν μέχρι τον επόμενο σταθμό
—Ποιος θα μας σώσει…
Ποτέ δεν ρίξαμε νερό στη στέρνα που διψά.
Δεν ταΐσαμε τον ουρανό χορτάρι.
Τα άλογα, δε μάθαμε, γιατί τα βράδια ξενυχτούν.
Τα λιμάνια, γιατί αποσύρθηκαν στις παλέτες του ζωγράφου.