Αποσπάς μια ηλιαχτίδα απ’ τα πλευρά
του γλάρου και τη φυτεύεις στα τετράδια σου.
Να που πήρε φως όλη η σελίδα.
Τόσο που αργοκαίγεται απ’ άκρη σ’ άκρη.

Προφταίνεις να δεις σχήματα και χρώματα,
να εκραγείς μαζί, να χάσεις, να γεράσεις.

Κι έρχεται δειλά το μελί
της σελίδας που καίγεται
και γλύφει αργά τις πληγές σου.