Τι κι αν δεν έρχονται τα χελιδόνια;
Κι αν απαρνήθηκε ο ουρανός το κυανό του ρούχο
φορώντας πια το άχρωμο και εχθρικό του γκρι;
Και αν βοριάς θανατερός τη χώρα φυλακίζει;
Ε, τι μ’ αυτό;
Το πράσινο της νιότης μου
δε σώθηκε ακόμη.

Εγώ
θα τη φτιάξω
την άνοιξη.

Θα πάρω μπλε από τη θάλασσα
και κίτρινο απ’ τον ήλιο
σε αυτοσχέδια παλέτα θα τα μπλέξω.
Το αίμα της καρδιάς μου θα στραγγίσω
στο δροσερό νιογέννητο γρασίδι
και δάκρυα ελπίδας θα σταλάξω
κρυστάλλους μαγικούς
αθανασίας.

Θα βάλω όλη μου την τέχνη
το έργο να τελειώσω.

Θα τηνε φέρω
πολυπόθητη
την άνοιξη.