Χορεύει η αλήθεια
πια γυμνή
στης νύχτας το φιλόξενο κατώφλι

Στο μαύρο δάσος
στα ξερά κλαδιά
ακούει τα βήματά του
και χορεύει
βγάζει το ρούχο
τη μάσκα πετά
πόρνη γριά φτιασιδωμένη
άγρια αλαλάζει
ξεγυμνώνεται

–πρώτη φορά έτσι ξέφρενα χορεύει–

του θάνατου αιώνια ερωμένη

της έρημης ζωής νεκρό πουλί.