Στον Πειραιά ξημέρωμα
η θάλασσα κοιμάται
κι ένα παιδί στο Πέραμα
τα χείλη σου θυμάται.
Στον Πειραιά ξημέρωμα
κι η σκέψη σου μαχαίρωμα.

Φυσάει αέρας δυνατός
με τα πατζούρια τ` ουρανού
να κλείνουν και ν` ανοίγουν.
Να `ταν ο χρόνος μου αητός
κι όλες τις σκέψεις απ` το νου
να πάρει και να φύγουν.

Στον Πειραιά ξημέρωμα
με της αυγής το χρώμα
και σε σοκάκια έρημα
εγώ γυρίζω ακόμα.
Στον Πειραιά ξημέρωμα
κι ένα παιδί στο Πέραμα.

Φυσάει αέρας δυνατός
με τα πατζούρια τ` ουρανού
να κλείνουν και ν` ανοίγουν.
Να `ταν ο χρόνος μου αητός
κι όλες τις σκέψεις απ` το νου
να πάρει και να φύγουν.