Στο θάμπος των φθόγγων

πριν απ’ τα μάτια

ξημερώνει

Με μνήμη θεατή

ποθείς

κι ας σε ορίζουν

τα φεγγάρια

Με ρύσεις αυτοάνοσες

συγχώρεσα

περαστική απ’ τον καθρέφτη

Πριν με διαβάσουν

τα συνθήματα

στο τελευταίο λευκό

αποσύρομαι

με την ομίχλη πρόσχημα

μη με ζητήσεις

είναι πιο έντιμη η νύχτα