Έμαθα να σου γράφω απ’ την ίδια θέση

μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο

όλα μπορούν να συμβούν

Τα παιδιά ήδη έπαψαν να στοχεύουν στο τέρμα

τώρα που οι λέξεις κατάντησαν προσβάσιμες

κι ένα ύποπτο μακό

κρεμασμένο στον ξύλινο πάσσαλο

απειλεί το φεγγάρι

Κι ο μεθυσμένος σκέφτεται δυνατά

πως ν’ αγαπήσει τον πρώτο τυχόντα

πουλώντας το τελευταίο χάδι

που κάποιος ξέχασε στον ώμο του

σε τιμή ευκαιρίας

Ναι συνέβη κι αυτό

το νυχτολούλουδο γέμισε αμυχές

των περαστικών τις ανάσες

θαρρώ ο κόσμος άλλαξε για λίγο

σωπαίνοντας βαθιά κάτω απ’ το ίδιο δέντρο

μπροστά στο αδέσποτο που εκποίησε τα τραύματά του

για λόγους τιμής

Έμαθα να σου γράφω απ’ την ίδια θέση

μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο

όλα μπορούν να συμβούν

μονάχα να ξέρεις

στα σημεία στίξης χαμηλώνω το φως