Όσα μεγάλα μας θωρούν

βρίσκονταν από πάντα εκεί

σελίδα που έμεινε ανοιχτή

στων κάκτων τα αδιάβαστα μάτια

με του γκρεμού την υποψία

να φωλιάζει στη γλώσσα της σάρκας μυστικά

και να θροΐζει στους τρόπους που ζήσαμε

με επιείκεια φθαρμένη

ό,τι μπορεί να διστάσει στους ρυθμούς της καρδιάς