Στον ακάλυπτο

δημοπρασία ψιχίων

εκτελείται

Γδαρμένος αέρας

στις εκπνοές

των παραθύρων

Της μαργαρίτας

ο μίσχος

σπασμένος

σε χιλιάδες μάτια

Λέξη τσιγγάνα

αιωρούμουν

μ’ ένα φωνήεν κίτρινο

στον κρόταφο

Αστόχησα

Προκαταβολές

δε γίνονταν δεκτές

***

Λέξεις αγάλματα

αχάιδευτα

σημεία των καιρών

απέναντι

δεν έχουν πια

Σε δείχτες ματωμένους

εκκρεμούμε

ασπόνδυλοι υπό σκιάν

Με τα δικά τους μάτια

Κοιταζόμαστε

Κι ούτε που κλαίμε πια

Σε κάθε σκέψη μου γενναία

υπάρχει ένα δωμάτιο πληγωμένο

μ’ ένα τραπέζι ακάνθινο

και μια κραυγή χελιδονιού

στο κέντρο του

να φτερουγίζει τ’ όνομά μου