Κάθε μέρα με νέους τρόπους

συμπάσχεις στην τελευταία σου λέξη

δεν ξέρω πως να φοβηθώ

συνήθισα ν’ ανάβω τσιγάρο

όταν ανταποκρίνεσαι στις εκκλήσεις

Είναι που ο Μπρεχτ

χρειαζόταν πολλά

τον κόσμο για ν’ αλλάξει

κι εγώ δε διέθετα παρά τη λευκότητα

μιας πολυφορεμένης συνείδησης

Κι όταν ο Θεός αποφάσισε ν’ αναμετρηθεί

με τις σκιές των άδικα μαχόμενων

επέζησα σκάβοντας πρόσωπα

προσηλωμένα στο τίποτα

συλλαβίζοντας τις καλές μου προθέσεις

σε απόσταση αναπνοής