Νάτη προβάλλει μπροστά μου
και δεν αγγίζει το έδαφος
Πρόθυμα μάτια που κρύβουν
τα δάκρυα για το χθες

Νάτη προβάλλει μπροστά μου
και πηγαίνω στα σύννεφα
μικρή κόκκινη οπτασία
μιλάει με χίλιες φωνές

Άλλη μια μέρα αρχίζει
γεμάτη διαμάντια και φως
εννιά φορές σε αγκαλιάζω
εννιά φορές θα ξαναγεννηθώ

Νάτη προβάλλει μπροστά μου
και δεν αγγίζει το έδαφος
Πρόθυμα μάτια που κρύβουν
τα δάκρυα για το χθες

Νάτη προβάλλει μπροστά μου
και μου θυμίζει ξανά
πως είναι πια αργά
να κάνω πίσω τα μάτια της καίνε σαν φωτιά