Ένας ήχος ήρθε πρώτα και μου μίλησε
και μια ξεχασμένη νότα μ’ αποκοίμισε
κι είδα μέσα στ’ όνειρό μου πως χορεύαμε
αγκαλιά με συννεφάκι ταξιδεύαμε

και περνούσαμε από δάση κι από θάλασσες
και της λησμονιάς ανθάκια, σ’ όλους χάριζες
και σα νύχτωνε, οι πλανήτες φως μας λούζανε
κι οι αγγέλοι με λαΐνια μας κερνούσανε

του έρωτα τις πονηριές δεν λες φαινόμενο
θλίψη χαρά εναλλαγή το ενδεχόμενο
τη μοναξιά την ξεπουλάς τα Σαββατόβραδα
την αγκαλιάζεις τις Δευτέρες ξημερώματα

και του έρωτα τα χνάρια κυνηγούσαμε
και στων αστεριών την μπάντα τραγουδούσαμε
με μαέστρο τ’ όνειρο μου στήναμε χορό
σάμπως διώξουμε απ’ τον κόσμο κάθε στεναγμό

με μια λύρα το φεγγάρι νότες κένταγε
κι ο Αυγερινός με λόγια του τις έντυνε
κι έτσι φτιάχναν μαντινάδες σ’ ονειροσκαλί
που τραγούδαγαν οι νύχτες μέχρι το πρωί

του έρωτα τις πονηριές δεν λες φαινόμενο
θλίψη χαρά εναλλαγή το ενδεχόμενο
τη μοναξιά την ξεπουλάς τα Σαββατόβραδα
την αγκαλιάζεις τις Δευτέρες ξημερώματα

Το ξημέρωμα ο ήχος πάλι γύρισε
έκλεψε το όνειρό μου και με ξύπνησε
και η νότα που ΄χε γίνει μουσική ζωής
σβήστηκε απ’ την παρτιτούρα μήπως και τη βρεις