Απόψε βρέχει στην έρημη πόλη
σεργιάνι βγήκαν οι σκέψεις ξανά
Στο λογισμό μου σηκώνουν
πιστόλι πυροβολούν και φεύγουν κρυφά.
Κι όλο μου λες πως τελειώσαν οι φίλοι και ο κόσμος έγινε μιά χαρακιά
Μα πως μπορούμε να ζούμε μαζί, συμβιβασμένοι σε άσπρα κελιά.
Ασε με άσε με άσε με
και μη μου τα θυμίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό τον
πόνο αρχίζεις.
Ασε με άσε με άσε με και μη με βασανίζεις μ'ένα χαμόγελο μισό στο χρόνο τα γυρίζεις.
.
Απόψε θέλω δυο λόγια να πούμε
για μια ζωή πουλημένη ζαριά
χαμένα όνειρα ακολουθούνε
και μας ζητάν της ψυχής δανεικά.
Κι όλο μου λες πως ανάβεις καντήλι
γι αυτούς που έφυγαν στη ξενητειά
Μα πως μπορούμε να ζούμε μαζύ γυμνές φιγούρες με μαύρα γυαλιά.
Ασε με άσε με άσε με και μη μου τα θυμίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό τον πόνο αντικρύζεις.
Ασε με άσε με άσε με και μη με βασανίζεις μ'ένα χαμόγελο μισό στο χρόνο τα γυρίζεις.
Άσε με άσε με άσε με και μη μου τα θυμίζεις μ'ένα χαμόγελο μισό στο χρόνο τα γυρίζεις.
(...στη φίλη της καρδιάς μου....)