Όσο φεύγει ο καιρός τόσο και θα ξεμακραίνεις
και καθρέφτης ουρανός θα μου δείχνει ν’ ασχημαίνεις.
Κι αν με θέλεις, δε θα ‘ρθω φύλακάς σου, αγγελούδι
σε συρτάρι θα κρυφτώ σαν αδιάθετο τραγούδι.

Τους παίζω εγώ τους χωρισμούς
στα δάχτυλά μου από χρόνια
εγώ αναθρέφω εγωισμούς
αλλάζω σπίτια και σεντόνια.
Τα λάθη σου αν θυμηθώ
θα δω τον κόσμο πιο ωραίο
ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ
την αμαρτία μου την λέω.

Ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω
την αμαρτία μου την λέω.

Όσο φεύγουν εποχές τόσο και θα ομορφαίνω
θα σου σπάω τις ραφές πανωφόρι μου φθαρμένο.
Εξαρτήσεις και δεσμά έχω τρόπους για να λύνω
θα καλύπτω τα γυμνά με κορμιά που θα ξεντύνω.

Τους παίζω εγώ τους χωρισμούς
στα δάχτυλά μου από χρόνια
εγώ αναθρέφω εγωισμούς
αλλάζω σπίτια και σεντόνια.
Τα λάθη σου αν θυμηθώ
θα δω τον κόσμο πιο ωραίο
ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ
την αμαρτία μου την λέω.

Ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω
την αμαρτία μου την λέω.