Είναι οι λέξεις ώρες-ώρες
ανυπόφορα φορτικές,
φορτωμένες σαν πουλαράκια
με πόνο, πίκρα και απόγνωση…

Να τις αποφύγω θέλω, αμελλητί·
τι να κάνω που ο νους μου όμως
με τομή, καισαρική έστω,
αρέσκεται να τις γεννά…