Δεν θέλω κόσμο για να δω
δεν θέλω ν’ αντικρίζω
γιατί βασανιστικά, βασανιστικά
τα νιάτα μου τσακίζω.

Δεν θέλω γλέντια και χαρές
τέτοια χαρά να λείπει
όλοι μ’ απαράτησαν, μ’ απαράτησαν
και ζω πάντα με λύπη.

Ελύγισαν οι κλώνοι μου
κι οι ρίζες δεν βαστούνε
γιατί μαραθήκανε, μαραθήκανε
και πια δεν με κρατούνε.