Ο ουρανός φεγγοβολάει
κοιμάται η πόλη, σκορπάν’ οι ήχοι,
στη σιγαλιά, η καρδιά χτυπάει
και µόνο ο γρύλος στη σκοπιά φυλάει.

Ο ουρανός φεγγοβολάει
µε µια σελήνη και χίλια αστέρια
κι ένα παιδί που δεν μιλάει
σου γνέφει απόψε, σου χαμογελάει.

Γιατί κοιμάσαι µ’ αγκαλιά το χρόνο
κι ανώφελα ξαγρυπνάς,
άσε τη μέρα, άσε τον ήλιο
να σου φωτίσει ότι λαχταράς.

Πέτα στα όνειρά σου
πέτα πέρα απ’ την αγωνία
πίσω απ’ τη μαγεία
κάποιου πόθου που δεν γερνά
κι η βασίλισσα η νύχτα
θα γιατρέψει ότι πονά.

Ο ουρανός φεγγοβολάει
κοιμάται η πόλη, σκορπάν’ οι ήχοι,
στη σιγαλιά, η καρδιά χτυπάει
και µόνο ο γρύλος στη σκοπιά φυλάει.

Ο ουρανός φεγγοβολάει
µε µια σελήνη και χίλια αστέρια
κι εδώ στη γη παραφυλάει
το γιασεμί που µ’ άρωμα μιλάει.

Τα µάτια κλείσε στα φαντάσματά σου
καρτερά τ’ άλλο σου μετά
θα ’ναι καινούργια τα βήματά σου
εκεί που όλα μοιάζανε παλιά.

Κι η βασίλισσα η νύχτα
θα γιατρέψει ότι πονά.

Ο ουρανός φεγγοβολάει
κοιμάται η πόλη, σκορπάν’ οι ήχοι,
στη σιγαλιά, η καρδιά χτυπάει
και µόνο ο γρύλος στη σκοπιά φυλάει.

Τα µάτια κλείσε στα φαντάσματά σου
καρτερά τ’ άλλο σου μετά
θα ’ναι καινούργια τα βήματά σου
εκεί που όλα μοιάζανε παλιά.