Δεν θέλω να σκέφτομαι
ότι σ’ αγγίζει τα βράδια, δεν θέλω.
Πονάει η καρδιά μου
μετράω σημάδια, πεθαίνω.

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω
και πώς να σωθώ,
μακάρι να ήσουν εδώ.

Φοβάμαι πως δεν θα ξεφύγω
ποτέ από σένα, φοβάμαι.
Στιγμή δεν περνάει και μέρα
να μη σε θυμάμαι.

Κανένας και τίποτα πλέον
δεν μ’ απασχολεί
κι απόψε μου λείπεις πολύ.

Σπάω σε χίλια κομμάτια
όταν σε βλέπει στα μάτια
την ώρα που μαζί σας φαντάζομαι.
Σπάω γιατί δεν αντέχω
δίπλα μου πια να μη σ’ έχω
και μ’ άλλη αγάπη να σε μοιράζομαι.

Μην έρθεις αν είναι να φύγεις
απόψε και πάλι σαν κλέφτης.
Ποιον έχω ανάγκη
αυτό θα στο πει ο καθρέφτης.

Μα λίγο κρατάει
δε βγάζει ποτέ πουθενά
κι εγώ σε γυρεύω ξανά.

Σπάω σε χίλια κομμάτια
όταν σε βλέπει στα μάτια
την ώρα που μαζί σας φαντάζομαι.
Σπάω γιατί δεν αντέχω
δίπλα μου πια να μη σ’ έχω
και μ’ άλλη αγάπη να σε μοιράζομαι.