Ξάφνου
τα παράτησα όλα
φουσκώματα χυμών, μονόπετρα
και τη βυσσινιά αναστάτωση του κοινού
από τους δεξιοτεχνισμούς του πάθους.
Είδα το κεφάλι σου σκυφτό, λυπημένο
και κατέφυγα στο ποίημα
στην υιοθέτηση των αναγκαίων γλωσσικών αλλοιώσεων
για τη διατήρηση της ψυχρότητας∙
μέχρι να πάω σπίτι
να βγάλω το κεφάλι σου από την τσάντα μου
καυτά πολύ καυτά φιλιά να το γεμίσω.