Παραμέλησα τον εαυτό μου
κι εγκατέλειψα τ’ όνειρο μου
για τη δική σου τη μορφή.

Τα πάντα χάνονται μες στο κενό μου
και μες στο τούνελ το σκοτεινό μου
ψάχνει το σώμα, την ψυχή.

Ακούω μόνο τη φωνή σου
χωρίς να βλέπω τη μορφή σου
και νιώθω ότι χάνομαι.
Ακούω μόνο τη φωνή σου
κλαίω στα χνάρια της φυγής σου
σβήνω το διαισθάνομαι.

Είπα πως ήταν για το καλό μου
κι εγκατέλειψα τον εαυτό μου
να ζω κοντά σου μια ζωή.

Κι όμως αντάμωσα παντού συντρίμμια
και σβήνω τώρα την καταιγίδα
μες στης ψυχής σου τη σιωπή.

Ακούω μόνο τη φωνή σου
χωρίς να βλέπω τη μορφή σου
και νιώθω ότι χάνομαι.
Ακούω μόνο τη φωνή σου
κλαίω στα χνάρια της φυγής σου
σβήνω το διαισθάνομαι.