Τ’ άσπρα φτερά σας να είχα,
τρελά της θάλασσας πουλιά,
τη λυγμική σας τη λαλιά,
που όλο αναλύεται σ΄ εξάηχα,
τρελά της θάλασσας πουλιά!

Να παίζω με τα κύματα,
που μέρα – νύχτα σας φιλούν
και σάμπως σκόρπια νήματα
πάνω στη θάλασσα κυλούν,
να παίζω με τα κύματα,
που μέρα – νύχτα σας φιλούν.

Νάν’ η ζωή μου κάποια χίμαιρα
και σα σκοπός εαρινός,
νάν’ η ζωή μου εσπερινός
σε φώτα αβέβαια κ΄ εφήμερα,
νάν’ η ζωή μου κάποια χίμαιρα
και σα σκοπός εαρινός.

Μην πείτε τάχα πως κουράστηκα
το κάθε νέο να λαχταρώ,
τόσο φριχτά κι ας δοκιμάστηκα
μέσα στης Μοίρας το χορό,
μην πείτε τάχα πως κουράστηκα
το κάθε νέο να λαχταρώ.-