Πήραν τα μάτια θάλασσα
κι εγώ ένα τρένο πήρα
ν` αλλάξω γη και ουρανό
κόντρα να πάω στη μοίρα.

Θα τα διαβώ τα σύνορα
και ας με λένε ξένο
κλέβω και την ανάσα σου
να` χω να ξαποσταίνω.

Δε θ` αφήσω τη ζωή μου
δίχως δρόμους γυρισμού
και τη χώρα μου να καίνε
τα ηφαίστεια μαρασμού.

Εγώ ήθελα τον άνεμο
λεύτερος να φυσάει
ν` αποκοιμίζει τη φυγή
μα ο νους μου πίσω πάει.

Στον τόπο μου που έγινε
σημαδεμένος χάρτης
και πάνω του όλο σέρνεται
ένας καιρός αντάρτης.

Κι ευωδιά κι επιστροφή μου
άρωμα του γιασεμιού
ξενιτιά που έχει βάλει
φορεσιά του γυρισμού

Ένας καιρός, ένας καιρός, ένας καιρός
αντάρτης