Προχτές που ξέφυγα απ΄το χρόνο
με κάποιο κόλπο, αλλά ματώνω
μήπως και ψάξω εκεί μέσα και σε βρώ,
βρήκα μονάχα τα φτερά σου
σαν όλα, που ήταν ψεύτικά σου
και μου 'ρθε κι έμπηξα στη φλέβα ένα φτερό.

Προχτές τον σκότωσα το χρόνο.
Ντροπή μου να χαρτζιλικώνω
ένα ρεμάλι για να ζει βασιλικά.

Προχτές τον πείραζα το χρόνο
μονάχα για να τον θυμώνω
κι είπα να βάλω αγγελίες να σε βρω.
Ήξερα βέβαια τ'όνομά σου
και μια σκιά απ΄τη σκιά σου
που από τότε και κατάσαρκα φορώ.

Προχτές τον σκότωσα το χρόνο.
Ντροπή μου να χαρτζιλικώνω
ένα ρεμάλι για να ζει βασιλικά.
Μα είδα στο τζάμι τη μορφή μου
είδα τη μεταμόρφωσή μου
και ποιες αξίες ζουν χωρίς μηδενικά.