Κόκκινη κλωστή του Μάρτη ,
έδεσα .
Στον καρπό σου, νά’ χεις χάρτη.
Για τα βράδια μας .Τα σημάδια μας.

Χάραξα τα μονοπάτια.
Φώτισα.
Έφτιαξα τα σκαλοπάτια.
Ανεβήκαμε. Δεν βρεθήκαμε.

‘Ηλθε αθόρυβα και ξαφνικά, σιωπή.
Χάνω το βήμα . ΄Εχει πια ,κοπεί.
Σου έφυγε απ’ το χέρι η κλωστή.
Σβήνω σαν κύμα. Γράφω την στιγμή.

Κόκκινες κλωστές δεμένες.
Μαγικές.
Βέρες χρυσοκεντημένες.
Τις περάσαμε.
Μα τις χάσαμε.

Ψάξαμε τα βήματά μας,
στην βροχή.
Και τα ίχνη τα δικά μας.
Που σβηστήκανε.
Και χαθήκανε.

‘Ηλθε αθόρυβα και ξαφνικά, σιωπή.
Χάνω το βήμα . ΄Εχει πια ,κοπεί.
Σου έφυγε απ’ το χέρι η κλωστή.
Σβήνω σαν κύμα. Γράφω την στιγμή