Ήσουν εσύ στα δεκαοχτώ και εγώ σχεδόν δεκάξι
και σ’ ένα πάρτι μια φορά κρυφά τα ’χαμε φτιάξει.
Λίγο πριν μπεις στα δεκαεννιά μου είπες "τα χαλάμε",
έκλαιγα μες στο σινεμά και σ’ το ’λεγα θυμάμαι:

Σαν και μένα καμιά, σαν και μένα καμιά
σαν και μένα καμιά δε σ’ αγαπάει,
και ούτε για σένανε πονάει σαν και μένα καμιά.

Όλα περνούν με τον καιρό, τίποτα δεν κρατάει,
την πρώτη αγάπη όμως κανείς ποτέ δεν την ξεχνάει.
Σε είδα χτες στο σινεμά σε μια ταινία τρόμου,
μου ’πες πως σου ’λειψα πολύ, μα σ’ το ’χα πει μωρό μου:

Σαν και μένα καμιά...