Σ’ ένα παλιό βιβλίο διηγημάτων
εκεί εδιάβασε πρώτη φορά τη λέξη ηδύοσμος.

Η λέξη τού ήταν άγνωστη αλλά αμέσως
την εννόησε πως ήταν ο κοινός ο δυόσμος
γιατί συγχρόνως επλημμύρισε η κάμαρα
με την ουράνια ευωδιά
που πέρασε στα ρούχα του
και στα σκεπάσματά του.

Κι ύστερα λίγο λίγο ως τις μικρές τις κόψες του σπιτιού.
Σε συρτάρια σε ντουλάπια και σε βάζα της κουζίνας.
Ως και μες στους τοίχους μες στα παλιά ραγίσματα.

Κι όπως τα χρόνια καίγονταν στον ουρανό σαν τους φλεγόμενους χαρταετούς
δεν είναι λίγες οι φορές που κι οι περαστικοί
ερωτευμένοι στον δρόμο στέκονταν εκστατικοί
για ν’ ανασάνουν το εξαίσιο άρωμα του ευλογημένου χόρτου