Mέσα στο πλήθος σαν από λάθος έχω βρεθεί
Μόνος και γύρω μου άνθρωποι αδιάφοροι, βιαστικοί

Κουστούμια φοράνε
Κοιμούνται- ξυπνάνε
Και το χρόνο τους μετράνε

Αγάπες ξεχνάνε
φιλίες χαλάνε
δίχως να σκεφτούν μιλάνε και για χρήματα διψάνε

Στο δικό μου παλάτι
Στο ζεστό μου κρεβάτι
Δίχως βάρη στην πλάτη
Θέλω να φτάσω εκεί που ανήκω

Νιώθω σαν το σπουργίτι που
ψάχνει να βρει το σπίτι του
και παγώνει η μύτη του
Θέλω να φτάσω εκεί που ανήκω

Μπρος μου κοιτάω το ρόλο παίρνω πιο σοβαρά
Φόβους ξεχνάω κι όλα θα πάνε, λέω, μια χαρά

Κι αν δρόμο έχω χάσει
Και χάρτη ξεχάσει
Μπόρα είναι, θα περάσει

Το δρόμο θα ψάξω
και χάρτη θα φτιάξω
ό, τι μ’ ενοχλεί θα αλλάξω κι όπου θέλω, εκεί θα φτάσω

Στο δικό μου παλάτι
Στο ζεστό μου κρεβάτι
Δίχως βάρη στην πλάτη
Θέλω να φτάσω εκεί που ανήκω

Νιώθω σαν το σπουργίτι που
ψάχνει να βρει το σπίτι του
και παγώνει η μύτη του
Θέλω να φτάσω εκεί που ανήκω
Θέλω επιτέλους να βρω που ανήκω