Θα χαρακώσω το πρόσωπό μου για να σου μοιάζει.
Να μην ντραπείς ποτέ ξανά για τις ουλές σου.
Να λέμε: «Να, οι χαρακιές μας!
Ούτε δικές μου, ούτε δικές σου, είναι δικές μας!»

Μη με αφήσεις να το πάρω πάνω μου όλο.
Να ‘ναι τουλάχιστον το σπίρτο απ’ τη μεριά σου.
Να λέμε: «Κάψαμε μαζί τα όνειρά μας!
Ούτε δικά σου, ούτε δικά μου, ήταν δικά μας!»

Άσε το χέρι μου και μην ακούς τι λέω.
Κανένας λόγος να γλιστρήσουμε κι οι δύο.
Συγγνώμη αν δείλιασα, αυτός είναι ο γκρεμός μου.
Ούτε δικός σου, ούτε δικός μας, μόνο δικός μου.