Το φταίξιμο είναι δικό μου που την έμπλεξα σε κείνη την -
πώς να την πω;- μαλακισμένη οργάνωση τάθελε κι αυτή, τότε
της γυάλιζε κατά πολύ κι εκείνος ο, της είπα εντάξει, ό-
μως μια μέρα δίσεχτη τους πιάσανε, έλα ξέραστα παιδάκι
μου να πας σπιτάκι σου, τους έβριζε άσκημα, νύχτες πολλές
τη σακατέψανε- όμορφο κορμί, άλλο πράγμα η γλύκα της
το καστανομελάχροινο, σταρένιο καστανό κορμί και το μαλλί
και το βελούδινο το μάτι, το σφιχτό βυζί και τα λαγόνια
της όμορφα να βουλιάξεις, άσε πια το στόμα αιματοστάλαχτη
τομή της ομορφιάς, που λένε κι οι ποιητές. Το μόνο της κακό
καμιά φορά δεν έρχεται, κομματική δουλειά σου προφασίζεται,
προχτές της έλεγα παράτατα, κοίτα να βρεις ένα καλό παι-
δί, να
χαίρεσαι το σπίτι σου, να τραγουδάς, να τεμπελιάζεις, τσι-
γαράκι, να, όλα αυτά, συννέφιαζε με χτύπαγε έφευγε, κορμί
σπαθί ένα κυπαρίσσι και δροσάτη μυρωδάτη και καλή.