Για κάθε αμαρτία μου για κάθε λάθος πράξη
Χρυσές κλωστές αγόραζα κλωστές από μετάξι
Με σένα όμως που μπλεξα τα λάθη πόντους παίρνουν
Και οι μεταξοσκώληκες αχ δε με προλαβαίνουν

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
Κι ας το ξέρω πως βουτάω στο κενό
Κι ας το ξέρω πως μου δίνεις ότι εσύ γι αγάπη κρίνεις
περιττό, περιττό
Κι ας με κοίταξες σαν να πες πως δεν είσαι εσύ γι αγάπες
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ

Την κάθε αμαρτία μου την κάνω μαξιλάρι
Και τη γεμίζω πούπουλα για να μη νιώθω βάρη
Με σένα όμως που μπλεξα μοιάζει με Θεία Δίκη
κι είναι σαν να χω σίδερα στη μαξιλαροθήκη